Pojam javnog interesa se jednako vezuje za (gradsko gradjevinsko) zemljište, namenu od opšteg / javnog interesa, ili pak aktivnosti od javnog interesa, kao što je slučaj sa aktivnostima vezanim za zaštitu životne sredine ili zaštitu kulturnih dobara. U periodu tranzicije javni interes, u situaciji fleksibilne interpretacije planova, aktuelnog zakonodavnog konteksta, arbitrarnog tretmana od strane brojnih institucija i pritiska kapitala sve više gubi na značaju. Ovakve pojave u suprotnosti su sa osnovnim premisama održivog razvoja grada, koje operacionalizacijom treba da se iskazuju najmanje kroz: • Socijalnu održivost i primenu principa jednakosti kroz stvaranje prostornih uslova za minimiziranje socijalnih razlika odnosno favorizovanje socijalne i prostorne kohezije. • Održivo urbanističko planiranje - strategije lokalnog planiranja koje se razvijaju tako da uzimaju u obzir dobrobit lokalne privrede i stanovništva; • Održivo korišćenje zemljišta; • Institucionalnu održivost, koja podrazumeva unapredjenje procedura i institucionalnih aranžmana što doprinosi uvodjenju integrativnog pristupa. Sledeći pristup učenja na greškama, ukazujemo na primer tretmana nekih sportskih i rekreativnih površina u Beogradu u aktuelnoj domaćoj praksi, diskutujući koliko se ovakav tretman može smatrati održivim kao i da li struka može da se odupire navedenim tranzicionim trendovima.

Planiranje razvoja seoskih područja je i dalje aktuelna tema u našoj sredini budući da struka još uvek traži odgovore, dok istovremeno nema značajnih pozitivnih pomaka u životu na selu. Stoga je od velikog značaja pažljivo odabran, primeren pristup planiranju ovih područja. U ovom radu se razmatra pristup koji bi ponudio rešenja bliska sredini za koju se planira. Naglasak je na istraživanju lokalnih karakteristika, potreba i mogućnosti područja značajnih za oblast javnih službi koje predstavljaju važan oslonac u razvoju seoskih područja. Konkretniji rezultat bi se odnosio na definisanje liste kriterijuma i indikatora koji nedvosmisleno odražavaju lokalne karakteristike seoskog područja i time ga čine posebnim u smislu određivanja strategije razvoja. Ovakva lista kriterijuma i indikatora odnosila bi se na prostorno-fizički i funkcionalno zaokruženo područje kao što je regionalna celina, odnosno lokalna zajednica. Istovremeno, ovakav pristup omogućio bi neposrednije uključivanje lokalne zajednice, odnosno lokalnog nivoa planiranja i upravljanja u donošenju odluka vezanih za razvoj sela.